De stilte viel

De stilte viel

De stilte viel in mij. In mijn ogen, in mijn neus, in mijn adem en denken. Mijn lichaam raakte stil, werd loodzwaar en leek te vallen. Een oneindige val in de leegte van de stilte.

En als je leven zo plots stil valt is het vreemd om te zien dat de wereld niet stil staat. Dat alleen jij stil bent gevallen. Dat het achtuurjournaal gewoon doorgaat.

In de trein naar het stiltelab denk ik aan het vallen van de stilte. Aan hoe stilte onaangekondigd je leven kan binnendringen. Of in minder heftige gevallen; een gesprek kan binnendringen. Is stilte niet altijd onaangekondigd? Zelfs als je stilte oproept kan je er nog niet zeker van zijn dat de stilte ook daadwerkelijk valt.

Het is vandaag een regenachtige en donkere dag. In het stiltelab brandt het licht en staat de verwarming hoog. Er is een gast in het stiltelab. Een jonge beeldend kunstenaar die in haar werk momenten vast legt, wat erg bij stilte past. Er wordt gepraat over stilte en religie, stilte en natuur en over stilte en de kunstenaar. Ik vraag mij af of beeldend kunstenaar zijn een stil beroep is. Iets dat alleen gebeurt, zonder de ander. In aandacht. In persoonlijke stilte. Of is dit slechts een ouderwetse romantisering van het beeldend kunstenaarschap? Net als het romantische beeld dat mensen bij schrijvers hebben; de stille kluizenaars van de samenleving. Stille beroepen, die ook veel stiltes laten vallen. Stiltes om te communiceren. Stilte die spanning oproept. Stilte om te laten vallen en te bezinnen.

En als de stilte dan is gevallen, is het dan mogelijk om die stilte te delen, of blijft die stilte van jezelf? Is het mogelijk om samen in dezelfde stilte terecht te komen? In een gesprek kan er een pijnlijke stilte vallen. Maar wat voor mij een pijnlijke of ongemakkelijke stilte is, kan voor de ander een moment zijn van bezinning. Is stilte persoonlijk?

Vallende stilte, als vallende sterren. Een val zonder einde. Als de stilte valt kun je nog wel willen vasthouden aan pluimpjes gesprekstof, aan het moment, aan hoop, maar tevergeefs. Als stilte valt, is het niet meer te stoppen.

Saskia de Haas

Geen reactie's

Geef een reactie